Entuzjaści uprawy pasowej wskazują na liczne zalety tej formy uprawy. Należą do nich: głębokie spulchnianie w strefie wzrostu systemu korzeniowego, szybsze ogrzewanie gleby w pasie uprawianym, zlokalizowane i efektywniejsze nawożenie, ograniczenie rozwoju chwastów oraz zapobieganie stratom cząstek ilastych i pylistych gleby – odpowiedzialnych za kompleks sorpcyjny gleby (tzw. erozja wietrzna). Wskazują także na liczne wady upraw tradycyjnych w porównaniu do uprawy pasowej. Najczęściej wymienia się niską wydajność i dużą energochłonność, tworzenie podeszwy płużnej i zaskorupienie, wyciąganie nasion chwastów, kamieni oraz martwicy, zmniejszenie nośności gleby, przesuszenie warstwy ornej oraz niszczenie naturalnej ochronnej warstwy gleby. Jednak największym wyróżnikiem uprawy pasowej jest duża oszczędność, która dotyczy zarówno niższego zużycia paliwa i materiału siewnego, jak również mniejsza liczba maszyn wykorzystywanych do uprawy.